Zależność pomiędzy językiem HTML, a CSS można zapisać następująco :

Język Html opisuje dane elementy na stronie, możemy powiedzieć, że służy do nazywania ich. W języku html możemy określić nagłówek i paragraf. Natomiast w języku CSS możemy określić jaki rozmiar i kolor czcionki mogą one posiadać.

Rozwinięciem skrótu CSS (ang. Cascading Style Sheets) są kaskadowe arkusze stylów. Słowo arkusz można traktować jako plik, w którym zapisujemy reguły formatowania. Reguły formatowania przypisujemy do konkretnych elementów HTML poprzez znane nam z lekcji wcześniejszej selektory. Dowiedzmy się trochę więcej o samych regułach formatowania, a później przejdziemy do selektorów.

Reguły CSS to inaczej zbiory zasad służące do formatowania treści. Zbudowane są one z własności (ang. property) oraz jej wartości (ang. value). 

Nazwa wartości musi być zawsze poprzedzona dwukropkiem : , a cała reguła zakończona średnikiem ;

własność: wartość;

Tutaj przykładowe wartości:

Własność background-color używana jest do dodania koloru tła do elementu. Wartość blue to kolor niebieski.

Przy pomocy reguły font (ang. czcionka) możemy modyfikować m.in. rozmiar czcionki i jej rodzaj (rodzinę).

Rozmiar czcionki podajemy najczęściej w znanych nam już pikselach px.

Selektory CSS

Reguły CSS nie zadziałają dopóki nie przypiszemy ich do określonych elementów html, które aktualnie chcemy sformatować. Za powiązanie reguł CSS z elementami języka Html odpowiedzialne są tzw. selektory

Selektorem może być:

• element html np.   p
• id elementu html, np.   #header
• klasa elementu html, np.    .klasa

Zapis selektora będzie kompletny, gdy dodamy do niego nawiasy klamrowe {}. W nawiasach klamrowych będziemy dodawać reguły CSS.          Tak to powinno wyglądać:

p {background-color: blue;}
#header {background-color: blue;}
.klasa {background-color: blue;}

Ok narazie dość.