Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id finibus quam, vel placerat nunc. Aliquam hendrerit, sapien et efficitur gravida, neque velit venenatis ligula, vitae tincidunt felis diam id purus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id finibus quam, vel placerat nunc. Aliquam hendrerit, sapien et efficitur gravida, neque velit venenatis ligula, vitae tincidunt felis diam id purus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id finibus quam, vel placerat nunc. Aliquam hendrerit, sapien et efficitur gravida, neque velit venenatis ligula, vitae tincidunt felis diam id purus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id finibus quam, vel placerat nunc. Aliquam hendrerit, sapien et efficitur gravida, neque velit venenatis ligula, vitae tincidunt felis diam id purus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id finibus quam, vel placerat nunc. Aliquam hendrerit, sapien et efficitur gravida, neque velit venenatis ligula, vitae tincidunt felis diam id purus.
Właściwości CSS możemy podzielić na kilka grup kategorii. Każda z tych grup jest odpowiedzialna za zmianę konkretnych cech wyglądu elementu HTML, na przykład:
Reguły CSS nie zadziałają dopóki nie przypiszemy ich do określonych elementów html, które aktualnie chcemy sformatować. Za powiązanie reguł CSS z elementami języka Html odpowiedzialne są tzw. selektory (ang. selector od select – wybierać). Jest wiele sposobów tworzenia selektorów w języku CSS. Posłużą do tego m.in same elementy html oraz atrybuty id i class.
Selektorem może być:
Zapis selektora będzie kompletny, gdy dodamy do niego nawiasy klamrowe {}. W nawiasach klamrowych będziemy dodawać reguły CSS.
p {} #header {} .klasa {}
Dodaliśmy na razie same selektory bez reguł CSS. Zapis ten jest poprawny, jednak nic on nie spowoduje. Musimy pomiędzy nawiasami klamrowym dodać jeszcze reguły CSS.
p {background-color: blue;} #header {background-color: blue;} .klasa {background-color: blue;}
Sam sposób zapisu selektorów i reguł CSS jest dowolny jeśli chodzi o używanie białych znaków, czyli spacji i enterów. Natomiast dobrą praktyką jest taki zapis.
p { background-color: blue; }
Zapis powyżej nie jest już językiem Html, jest to język CSS. Języka CSS nie możemy bezpośrednio dodawać do strony, gdyż nie zostanie on prawidłowo zinterpretowany przez przeglądarkę internetową. Jest kilka sposobów dodania języka CSS do naszej strony. A więc poznajmy je teraz.
<selektor style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</selektor>
Styl lokalny pozwala na nadanie formatowania konkretnemu pojedynczemu elementowi strony. Dlatego właśnie styl tego rodzaju nazywa się także styl inline (ang. "w linii"), ponieważ jest wstawiany w tej samej linii, w której znajduje się element formatowany. O tym który to będzie element, decyduje słowo kluczowe "selektor" (widoczny powyżej, w deklaracji stylu).
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<span style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</span>
Znacznik <span>...</span> pozwala na objęcie pewnego większego fragmentu dokumentu. Pojedynczym znacznikiem <span>...</span> możemy objąć kilka różnych elementów, które są wyświetlane w linii (sam element SPAN tak właśnie jest wyświetlany), np. wytłuszczenie tekstu oraz kursywę. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać.
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<div style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</div>
Fragment dokumentu wydzielony za pomocą bloku <div>...</div> możemy swobodnie formatować. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać. Metoda ta jest bardzo podobna do SPAN, lecz obejmuje zwykle większe fragmenty dokumentu (może zawierać w sobie różne znaczniki jak również inne bloki). Dodatkowo DIV domyślnie jest wyświetlany:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
natomiast SPAN:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXw liniiXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Generalnie element blokowy (DIV) może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur. Natomiast elementy wyświetlanie w linii (SPAN) nie mogą zawierać elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst. Wewnątrz DIV można oczywiście wpisać również SPAN [Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Wyświetlanie].
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<div style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</div>
Fragment dokumentu wydzielony za pomocą bloku <div>...</div> możemy swobodnie formatować. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać. Metoda ta jest bardzo podobna do SPAN, lecz obejmuje zwykle większe fragmenty dokumentu (może zawierać w sobie różne znaczniki jak również inne bloki). Dodatkowo DIV domyślnie jest wyświetlany:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
natomiast SPAN:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXw liniiXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Generalnie element blokowy (DIV) może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur. Natomiast elementy wyświetlanie w linii (SPAN) nie mogą zawierać elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst. Wewnątrz DIV można oczywiście wpisać również SPAN [Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Wyświetlanie].
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<selektor style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</selektor>
Styl lokalny pozwala na nadanie formatowania konkretnemu pojedynczemu elementowi strony. Dlatego właśnie styl tego rodzaju nazywa się także styl inline (ang. "w linii"), ponieważ jest wstawiany w tej samej linii, w której znajduje się element formatowany. O tym który to będzie element, decyduje słowo kluczowe "selektor" (widoczny powyżej, w deklaracji stylu).
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<span style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</span>
Znacznik <span>...</span> pozwala na objęcie pewnego większego fragmentu dokumentu. Pojedynczym znacznikiem <span>...</span> możemy objąć kilka różnych elementów, które są wyświetlane w linii (sam element SPAN tak właśnie jest wyświetlany), np. wytłuszczenie tekstu oraz kursywę. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać.
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<div style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</div>
Fragment dokumentu wydzielony za pomocą bloku <div>...</div> możemy swobodnie formatować. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać. Metoda ta jest bardzo podobna do SPAN, lecz obejmuje zwykle większe fragmenty dokumentu (może zawierać w sobie różne znaczniki jak również inne bloki). Dodatkowo DIV domyślnie jest wyświetlany:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
natomiast SPAN:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXw liniiXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Generalnie element blokowy (DIV) może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur. Natomiast elementy wyświetlanie w linii (SPAN) nie mogą zawierać elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst. Wewnątrz DIV można oczywiście wpisać również SPAN [Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Wyświetlanie].
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
<div style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</div>
Fragment dokumentu wydzielony za pomocą bloku <div>...</div> możemy swobodnie formatować. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać. Metoda ta jest bardzo podobna do SPAN, lecz obejmuje zwykle większe fragmenty dokumentu (może zawierać w sobie różne znaczniki jak również inne bloki). Dodatkowo DIV domyślnie jest wyświetlany:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
natomiast SPAN:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXw liniiXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Generalnie element blokowy (DIV) może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur. Natomiast elementy wyświetlanie w linii (SPAN) nie mogą zawierać elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst. Wewnątrz DIV można oczywiście wpisać również SPAN [Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Wyświetlanie].
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
Formularz HTML tworzymy poprzez zastosowanie elementu <form>
. Stworzymy teraz prosty przykładowy formularz rejestracyjny, w którym trzeba będzie uzupełnić login, email oraz hasło dostępowe do serwisu.
<form> <label>Twój Login <input type="text"></label> <label>Twój email <input type="email"></label> <label>Twoje hasło <input type="password"></label> </form>
Dodaliśmy formularz z trzema polami <input>
. Jednak nie mamy jeszcze możliwości przesłania danych z formularza. W tym celu musimy dodać jeszcze jeden rodzaj elementu <input>
, a mianowicie submit
(ang. załącz, wyślij, albo prześlij).
<input type="submit">